Ταλαντούχα, ωραία, σέξι, ερωτευμένη! Ευαίσθητη και λογική. Σταρ. Ενα από αυτά θα αρκούσε για να κάνει πολλούς ανθρώπους χαρούμενους. Ολα αυτά όμως τα διαθέτει η Πέγκυ Ζήνα, που δηλώνει ευτυχισμένη. Τι θα την έκανε τρισευτυχισμένη; Ενα παιδάκι που, όπως εξομολογείται, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να έρθει, γιατί το… καμπανάκι της μητρότητας άρχισε να χτυπά!
Είναι από τις πιο αγαπημένες τραγουδίστριες, άρα, δικαιολογημένα, όταν ανεβαίνει στη σκηνή, όπως ομολογεί στην «Espresso της Κυριακής», αισθάνεται σταρ. Και σίγουρα είναι αφού, παρά την κρίση που υπάρχει στη νυχτερινή διασκέδαση αλλά και τη δισκογραφία, καταφέρνει να γεμίζει τα μαγαζιά, ενώ πριν από λίγες ημέρες τής έγινε η απονομή του πλατινένιου δίσκου για τις πωλήσεις του τελευταίου της CD «Ευαίσθητη… ή λογική;». Η Πέγκυ Ζήνα αποδεικνύει ότι είναι ευαίσθητη, λογική και κυρίως σταρ και χαίρεται όταν ο κόσμος την αγκαλιάζει!
«Την ώρα που βρίσκομαι πάνω στη σκηνή και τραγουδάω, ναι, εκείνη τη στιγμή αισθάνομαι ότι έχω αστέρι. Την ώρα που κατεβαίνω και πάω στο καμαρίνι μου, γίνομαι ένας κανονικότατος άνθρωπος. Νομίζω ότι ο καθένας αισθάνεται εκεί επάνω έτσι. Και στο θέατρο, όπως και στην τηλεόραση, σε οποιαδήποτε λαμπερή δουλειά, όταν βρίσκεσαι σε μια σκηνή και οι άλλοι βρίσκονται από κάτω κι εσύ φωτίζεσαι ούτως ή άλλως, αισθάνεσαι σταρ. Αρκεί να μη μείνεις μόνο σε αυτήν τη λάμψη. Γιατί αυτή σβήνει όταν τελειώνεις το τραγούδι σου».
ΤΟ ΠΙΑΝΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΟ ΜΟΥ- Πόσο μακριά είναι σήμερα η Πέγκυ Ζήνα από εκείνο το κορίτσι με τα γαλλικά και το πιάνο, όταν τελείωνε τις καλόγριες;
Νομίζω ότι είναι γύρω στα δεκαεπτά χρόόνια (γέλια) από τότε που έφυγα από τις καλόγριες. Το πιάνο βεβαίως το χρησιμοποιώ ακόμα ως ηρεμιστικό. Οταν είμαι φορτισμένη, με ηρεμεί πάρα πολύ να παίξω πιάνο ή και να τραγουδήσω μαζί. Τότε ήμουν ένα φρέσκο κοριτσάκι που ονειρευόταν να κάνει χιλιάδες άλλες δουλειές εκτός από τραγουδίστρια. Ηθελα να γίνω καθηγήτρια πιάνου, μετά ήθελα να γίνω καθηγήτρια Γαλλικών, μετά ήθελα να γίνω χορογράφος. Και μέσα από μια συνεργασία μου με τον Βαγγέλη Σειληνό ήταν εκείνος που με έβαλε στο τριπάκι να γίνω τραγουδίστρια.
- Πώς και ένα τόσο λαμπερό πρόσωπο δεν έχει ασχοληθεί με την τηλεόραση;
Δεν είναι η δουλειά μου. Παρ’ ότι μου αρέσει πολύ η τηλεόραση, δεν είναι στις προτεραιότητές μου. Αλλά δεν είμαι καθόλου αρνητική, γι’ αυτό δεν απορρίπτω την ιδέα κάποια στιγμή να το κάνω. Κάποια στιγμή μπορεί να κάνω κάτι και στο θέατρο και στην τηλεόραση, αλλά δεν είναι αυτό που κυνηγάω.
- Θέλω να μου πεις ποιο είναι το μότο της ζωής σου...
Ο μύθος του λαγού και της χελώνας. Αυτό είναι μότο της ζωής μου. Αυτό το παραμύθι από τα παιδικά μου χρόνια υπήρξε για μένα το μεγαλύτερο μάθημα ζωής: αργά, σταθερά και με επιμονή.
Η ΔΟΞΑ ΕΙΝΑΙ ΕΦΗΜΕΡΗ
- Κάνεις όνειρα;
Ναι, μου αρέσουν τα όνειρα.
- Πες μου ένα…
Ενα όνειρό μου είναι ότι σε δέκα χρόνια από σήμερα θέλω να είμαι με τον άνθρωπό μου και το παιδάκι μου και να μετράω και άλλα, πολύ όμορφα τραγούδια. Να αισθάνομαι καλά, να θεωρώ ότι δεν έχω κάνει εκπτώσεις καλλιτεχνικές και να είμαι περήφανη για την πορεία μου, αλλά πάνω απ’ όλα να έχω την υγεία μου και να είμαι καλά με την οικογένειά μου. Πιστεύω ότι η βάση μου είναι αυτή. Οσο και να αγαπάω τη δουλειά μου, Γρηγόρη, η προτεραιότητά μου είναι η οικογένειά μου. Εκεί είναι η ισορροπία. Γιατί αυτή η δουλειά, όσο και λαμπερή και να είναι, δεν παύει να είναι η πιο επικίνδυνη όταν σβήνουν τα φώτα. Μπορείς ανά πάσα ώρα και στιγμή να βρεθείς εκτός. Μπορεί δύο λάθος κινήσεις σου να σε φέρουν πίσω. Πολλές φορές η δόξα είναι εφήμερη και δεν πρέπει η ευτυχία μας να στηρίζεται σε αυτήν. Γιατί μετά σβήνοντας τα φώτα μπορεί να νιώσεις ότι χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου. Κι εγώ αυτό δεν θέλω να το πάθω ποτέ. Επειδή γενικώς είναι μια δουλειά λίγο υποκειμενική, καλό θα είναι το μόνο που θα σε νοιάζει να είναι να μείνεις στις καρδιές των ανθρώπων και ακούγοντας κάποια στιγμή τους δίσκους σου κάποιος να βρίσκει ωραία τραγούδια. Αν δεν έχεις τη βάση σου και δεν είσαι καλά στην προσωπική σου ζωή και στηριχτείς μόνο σε αυτήν τη δόξα, φοβάμαι ότι κινδυνεύεις κάποια στιγμή να γίνεις δυστυχισμένος.
ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΗΤΕΡΑ
- Εχεις πει ότι η ερώτηση που σου έκαναν για χρόνια ήταν «πότε θα παντρευτείς» και τώρα «πότε θα κάνεις παιδί». Λοιπόν;Μου την έχουν κάνει και αυτήν την ερώτηση πολλές φορές. Και όταν θα έρθει και το πρώτο παιδάκι με το καλό, η επόμενη ερώτηση θα είναι «άλλο παιδάκι δεν σκέφτεστε να κάνετε;». Την περιμένω και αυτήν λοιπόν. Πιστεύω ότι θα έρθει και αυτό στην ώρα του, ακριβώς όποτε πρέπει. Εμένα πια θα με βρει έτοιμη. Από πέρυσι θεωρώ ότι έχει αρχίσει και χτυπάει το καμπανάκι, ανεξάρτητα αν πάντοτε ήταν μια γλυκιά σκέψη, γιατί από πιτσιρίκι πάντα αγαπούσα πολύ τα παιδάκια. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι, εάν αγαπάς τα παιδάκια, είσαι και έτοιμη να γίνεις μητέρα.
- Αλήθεια, μπορεί να ακουστεί περίεργο αλλά τι είναι ο Γιώργος Λύρας για σένα;
Θα σου απαντήσω με ένα τραγούδι της Χαρούλας: «Ο άνθρωπός μου»! Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα. Συνοδοιπόρος και σύντροφος με όλη τη σημασία της λέξεω,ς πράγμα πολύ σπάνιο για τις μέρες μας. Και φυσικά, του ανήκει το μεγαλύτερο κομμάτι της καριέρας μου, διότι εδώ και δέκα χρόνια, που συνεργαζόμαστε, είχα μόνο μου μέλημα και την πολυτέλεια να ασχολούμαι με το πόσο καλά θα τραγουδήσω τα τραγούδια μου και πόσο επαγγελματίας θα είμαι. Για όλα τα υπόλοιπα που χρειάζονται, και πίστεψέ με είναι πάρα πολλά, είναι υπεύθυνος ο Γιώργος. Δεν σημαίνει τίποτε το να είσαι απλώς καλός τραγουδιστής.
- Δεν είναι λοιπόν επικίνδυνο να συνεργάζεσαι με τον σύντροφό σου;
Οχι, όχι, αυτό το έχουμε τελείως ξεχωρίσει. Από τη στιγμή που μπαίνουμε μέσα στο σπίτι μας αφήνουμε τον Λύρα και τη Ζήνα απέξω και ασχολούμαστε ο Γιώργος και η Πέγκυ με τον Λευτεράκη. Με το κουνελάκι μας αποφορτιζόμαστε. Και με το καλό, όταν θα έρθει και κανένα παιδάκι στη ζωή μας, νομίζω ότι εκεί θα είναι η πραγματική μας ευτυχία. Θεωρούμε σημαντικό συστατικό της σχέσης μας τόσα χρόνια το ότι ο ένας θαυμάζει πάρα πολύ τον άλλον στη δουλειά του. Ε, αυτό το πράγμα, ο θαυμασμός, είναι σημαντικό στοιχείο σε μια σχέση για να μη φθαρεί το ερωτικό στοιχείο. Είναι ωραίο να θαυμάζεις τον άνθρωπό σου και να μην πέφτει στα μάτια σου.
ΕΓΩ ΖΗΛΕΥΩ, ΕΚΕΙΝΟΣ ΟΧΙ
- Εχετε μαλώσει ποτέ;
Πάρα πολλές φορές, αλλά μόνο σε επαγγελματικό επίπεδο. Και ο αθλητής μαλώνει με τον προπονητή του.
- Αναπόφευκτο, ο σύζυγός σου ζηλεύει;
Οχι, δεν ζηλεύει. Εδώ είναι θέμα αυτό που με ρωτάς. Δεν ζηλεύει και καμιά φορά τον ρωτάω «καλά, δεν ζηλεύεις;». «Οχι», μου λέει, «αφού δεν μου δίνεις δικαιώματα, γιατί να ζηλέψω;». «Μα και εσύ δεν μου δίνεις δικαιώματα, αλλά σαν γυναίκα είμαι ζηλιάρα». Εκείνος είναι λίγο πιο ώριμος από μένα!
Από τον Μητροπάνο πήρα «γαλόνια» στο τραγούδι αλλά και μαθήματα ζωής
- Θα σου πω ένα όνομα και θέλω να μου πεις ό,τι έρχεται στο μυαλό σου: Δημήτρης Μητροπάνος…Δύο λέξεις είναι που μου έρχονται. Δύο λέξεις και δύο διαφορετικές έννοιες: μεγάλος σταθμός! Πιστεύω ότι ήταν ο μεγαλύτερος σταθμός στην καριέρα μου και είναι και ο μεγαλύτερος σταθμός σε προσωπικό επίπεδο. Γιατί πήρα και πολλά μαθήματα ζωής από τον Δημήτρη Μητροπάνο. Δηλαδή, πέρα από τις καλλιτεχνικές συμβουλές και το... γαλόνι να μοιράζεσαι την ίδια σκηνή με έναν άνθρωπο με τόσο σπουδαίο ρεπερτόριο, τον τελευταίο από αυτήν τη σπουδαία γενιά των λαϊκών τραγουδιστών, πήρα και πολλά μαθήματα ανθρώπινα, όσον αφορά δηλαδή τη μαγκιά που πρέπει να έχεις σαν άνθρωπος, την αλήθεια, τη γενναιοδωρία, την ανιδιοτέλεια. Πήρα πάρα πολλά! Δηλαδή, η λέξη «συνάδελφος» νομίζω ότι τον χαρακτηρίζει απόλυτα. Αυτό που λέμε συναδελφική αλληλεγγύη θα μπορούσε να λέγεται Δημήτρης Μητροπάνος. Είναι τόσο μεγάλος ο άνθρωπος αυτός, πολύ. Μου έμαθε πάρα πολλά. Ολα όσα συμβαίνουν σε αυτόν τον χώρο είναι περιτύλιγμα και το μόνο που μένει από έναν τραγουδιστή είναι τα τραγούδια του, το ρεπερτόριό του, τίποτε άλλο. Θεωρεί όλα τα άλλα ασήμαντα και με «ξεκλείδωσε» από πολλά πράγματα. Δηλαδή, εκεί που είχα δέκα πράγματα να αγχώνομαι, τώρα έχω ένα μόνο: να βρίσκω και να λέω καλά τραγούδια. Γι’α αυτό και θα είναι για μένα πάντα μεγάλος σταθμός, ανεξάρτητα από τις συνεργασίες που θα ακολουθήσουν.
Οι πραγματικοί καλλιτέχνες δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν,
όπως δεν θα σταματήσει ποτέ η μουσική να απαλύνει τον πόνο των ανθρώπων
- Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί σημαντική πτώση στις πωλήσεις δίσκων. Πριν από λίγες ημέρες, το τελευταίο CD σου έγινε διπλά πλατινένιο...
Αισθάνομαι πολύ τυχερή με αυτό. Το ότι έγινε διπλά πλατινένιο μας έκανε και διπλά ευτυχισμένους που το καταφέραμε σε μια τόσο δύσκολη εποχή για τη δισκογραφία.
- Γιατί πιστεύεις ότι περνά κρίση η δισκογραφία στη χώρα μας αλλά και διεθνώς;
Σαφώς και ένα μέρος ευθύνης έχει και το δωρεάν κατέβασμα από το Internet, αλλά πιστεύω ότι φταίει η πληθώρα τραγουδιστών παγκοσμίως και επίσης ότι δεν βγαίνουν καλές δουλειές αλλά μέτριες. Δηλαδή, όταν ένας δίσκος έχει ένα ή δύο καλά τραγούδια και τα υπόλοιπα οκτώ απλώς γεμίζουν τον χώρο, ο άλλος γιατί να μην τα κατεβάσει από το Internet; Ενώ παλιά έδιναν περισσότερη σημασία στο δίσκο σαν ολοκληρωμένη δουλειά. Οπότε, άξιζε να τον αγοράσεις.
όπως δεν θα σταματήσει ποτέ η μουσική να απαλύνει τον πόνο των ανθρώπων
- Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί σημαντική πτώση στις πωλήσεις δίσκων. Πριν από λίγες ημέρες, το τελευταίο CD σου έγινε διπλά πλατινένιο...
Αισθάνομαι πολύ τυχερή με αυτό. Το ότι έγινε διπλά πλατινένιο μας έκανε και διπλά ευτυχισμένους που το καταφέραμε σε μια τόσο δύσκολη εποχή για τη δισκογραφία.
- Γιατί πιστεύεις ότι περνά κρίση η δισκογραφία στη χώρα μας αλλά και διεθνώς;
Σαφώς και ένα μέρος ευθύνης έχει και το δωρεάν κατέβασμα από το Internet, αλλά πιστεύω ότι φταίει η πληθώρα τραγουδιστών παγκοσμίως και επίσης ότι δεν βγαίνουν καλές δουλειές αλλά μέτριες. Δηλαδή, όταν ένας δίσκος έχει ένα ή δύο καλά τραγούδια και τα υπόλοιπα οκτώ απλώς γεμίζουν τον χώρο, ο άλλος γιατί να μην τα κατεβάσει από το Internet; Ενώ παλιά έδιναν περισσότερη σημασία στο δίσκο σαν ολοκληρωμένη δουλειά. Οπότε, άξιζε να τον αγοράσεις.
- Υπάρχει όμως και κρίση στη νύχτα. Πιστεύεις ότι ευθύνεστε εσείς, τα πρώτα ονόματα, που έχετε ανεβάσει πολύ τα κασέ σας; Οσον αφορά την κρίση στη νύχτα, που και αυτή είναι επακόλουθο και της δισκογραφίας και της οικονομικής κρίσης, πάλι δεν ευθύνονται πολύ οι τραγουδιστές. Γιατί, Γρηγόρη μου, όλα τα χρόνια οι δουλειές των τραγουδιστών προσαρμόζονται στις υπάρχουσες συνθήκες. Δηλαδή, για να το πω πιο λαϊκά και να το καταλάβουν όλοι, κανένας στη δική μας δουλειά δεν έχει στάνταρ αμοιβή. Κανένας στη δική μας δουλειά δεν τα παίρνει, όταν δεν τα φέρνει, και αυτό συνέβαινε και πριν από την κρίση. Δηλαδή, ένας καλλιτέχνης που δεν μπορούσε να γεμίσει τον χώρο όπου εμφανιζόταν ήταν δεδομένο ότι δεν θα πάρει τα λεφτά του. Θα τα έπαιρνε αυτός που το μαγαζί θα ήταν γεμάτο, θα έφερνε τριπλά και βεβαίως κοντά του θα μπορούσαν να πορευθούν και οι διακόσιες οικογένειες, ας πούμε, που τρέφονταν από το κάθε μαγαζί.
- Σε φοβίζει καθόλου το τι θα γίνει στο μέλλον;
Οχι, για τη δουλειά μου δεν με φοβίζει, επειδή πιστεύω ότι αυτοί που κάνουν καλά τη δουλειά τους, είναι συνεπείς και επαγγελματίες θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Οι πραγματικοί καλλιτέχνες δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν ποτέ, όπως δεν θα σταματήσει ποτέ η μουσική να απαλύνει τον πόνο των ανθρώπων.
- Εχεις νιώσει ποτέ αμηχανία από κάποια εκδήλωση θαυμασμού;
Ποτέ! Είναι από τις μεγαλύτερες χαρές που βιώνω σε αυτή τη δουλειά. Εγώ δεν φυγαδεύτηκα ποτέ από τον κόσμο. Να αισθανθώ άβολα που με γνωρίζουν; Γι’ αυτό δεν παλεύουμε και αγωνιζόμαστε; Το θεωρώ τρανή επιβράβευση.