«Επί 20 χρόνια έπαιζα χαρτιά, μπαρμπούτι, ό,τι έβρισκα. Στις λέσχες, στο καζίνο, παντού... Στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, εκείνα τα χρόνια από το πρώτο νεκροταφείο και κάτω, είχα μερικές κρυψώνες.
Δυο - τρεις μεγάλες πέτρες, κάτω από τις οποίες έκρυβα λεφτά για να τα έχω καβάτζα σε περίπτωση που τα έχανα όλα στις ζαριές. Η Βουλιαγμένης τότε, ήταν γεμάτη λέσχες και χωράφια - δεν ήταν όπως είναι τώρα. Είχα τρεις πέτρες - κρυψώνες όπου έκρυβα τα κέρδη μου όταν ερχόταν η καλή ζαριά, για να τα έχω στις γκίνιες μου», λέει ο Γιώργος Μαργαρίτης.
Ο λαϊκός τραγουδιστής παραδέχεται ότι έμπλεξε με το χασίς και το αλκοόλ, ωστόσο, κατάφερε και «πολέμησε» τις εξαρτήσεις του.
«Πέρασα κι εγώ από εκεί. Εμπειρίες ήταν αυτές και βρήκα τη δύναμη και τα πέταξα όλα μακριά μου. Το χασίσι δεν είναι κάτι καταστροφικό, αλλά από εκεί ξεκινάς και καταλήγεις στα σκληρότερα», αναφέρει και συνεχίζει: «εγώ δεν κατέληξα στα σκληρότερα, αλλά η παγίδα μου ήταν το αλκοόλ. Το ποτό δεν το αποφεύγαμε εύκολα. Πέρασα 40 χρόνια που έπινα καθημερινά. Έπινα πολύ. Ένα μπουκάλι ουίσκι της ημέρα, χωρίς νερό, σόδα ή παγάκια. Σκέτο!».
Ο λαϊκός τραγουδιστής παραδέχεται ότι έμπλεξε με το χασίς και το αλκοόλ, ωστόσο, κατάφερε και «πολέμησε» τις εξαρτήσεις του.
«Πέρασα κι εγώ από εκεί. Εμπειρίες ήταν αυτές και βρήκα τη δύναμη και τα πέταξα όλα μακριά μου. Το χασίσι δεν είναι κάτι καταστροφικό, αλλά από εκεί ξεκινάς και καταλήγεις στα σκληρότερα», αναφέρει και συνεχίζει: «εγώ δεν κατέληξα στα σκληρότερα, αλλά η παγίδα μου ήταν το αλκοόλ. Το ποτό δεν το αποφεύγαμε εύκολα. Πέρασα 40 χρόνια που έπινα καθημερινά. Έπινα πολύ. Ένα μπουκάλι ουίσκι της ημέρα, χωρίς νερό, σόδα ή παγάκια. Σκέτο!».
«Real News»