«Περίμενα πώς και πώς να τελειώσει η δουλειά μου το Σάββατο, να πάρω τα λεφτά μου και να εξαφανιστώ μακριά από το παιδί μου, τη μάνα μου, όλους»
Γιατί το έκανες;
Αν δεν πήγαινα εκεί, ίσως να έκανα κάτι ακόμα χειρότερο. Μπορεί να είχα μπλέξει με ναρκωτικά ή και να είχα αυτοκτονήσει. Πέρασα αυτό που λένε έντονη κατάθλιψη. Από το 2007 που έχασα πρώτα τον αδελφό μου και έπειτα από τρεις μήνες τον μπαμπά μου, άρχισα να τρελαίνομαι. Περίμενα πώς και πώς να τελειώσει η δουλειά μου το Σάββατο, να πάρω τα λεφτά μου και να εξαφανιστώ μακριά από το παιδί μου, τη μάνα μου, όλους. Δεν ήθελα τίποτα. Δεν καταλάβαινα τι έκανα. Ξύπνησα ένα πρωί πήγα στην Παναγία και την παρακάλεσα "Βοήθησε με" . Σε πληροφορώ, ήταν σαν να έγινε θαύμα. Την άλλη ημέρα δεν ήθελα να πάω στον καζίνο. Το σιχάθηκα.
Πόσα χρήματα έχασες;
Αρκετά.
Πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ;
Λιγότερα. Δεν κοιτώ τα λεφτά όσο το τι έχασα από τη ζωή μου. Είχα καβγάδες με το παιδί μου, τους δικούς μου ανρθώπους.
Ένιωθες μοναξιά;
'Εντονη. Έκει έβρισκα παρηγοριά. Δεν ήταν έτσι. Είμαι καλύτερα τώρα. Σκέφτομαι τελείως διαφορετικά.
Πως λειτουργούσες όταν έχανες;
Δεν με ένοιαζε. Δεν ήμουν εγώ. Όλοι με είχαν παρεξηγήσει. Δεν μου είχαν εμπιστοσύνη και αυτό δεν μου άρεσε καθόλου. Τώρα ξέρεις τι λένε; "Μα είναι αυτή;" Τραγούδησα σε καζίνο και δεν έβγαλα ούτε πέντε ευρώ να παίξω σε μηχανάκι. Είναι σκληρό ναρκωτικό το καζίνο. Δεν σε οδηγεί πουθενά. Γιατί δεν χαρίζει ποτέ, αλλά δανείζει. Εδώ άνθρωποι κοιμούνται στο δρόμο και εμείς να τρώμε τα χρήματα που μας δίνει ο Θεός εκεί; Όχι, αγάπη μου. Εγώ έτσι ξύπνησα και είπα "τέρμα". Είμαι πια μια χαρά με το παιδί μου, γιατί εκείνη την περίοδο είχαμε έρθει σε μεγάλη ρήξη, είμαι μια χαρά στη δουλειά μου, αλλά και στις σχέσεις μου με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Δεν θέλω κάτι άλλο.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης της αναφερόμενη στον Στηβ Κακέτση λέει ότι ήταν μια ιδιάζουσα περίπτωση που από τη μία της έδειχνε ένα σωστό δρόμο και από την άλλη την οδηγούσε κατευθείαν στον γκρεμό και εξηγεί: "Ο πρώτος διδάξας του καζίνο ήταν αυτός. Όταν αγαπάς έναν άνθρωπο, δεν τον πας στις λέσχες ούτε του μαθαίνεις να παίζει ζάρια, χαρτιά και στο καζίνο. Δεν τον γκρεμίζεις και τον καταστρέφεις γιατί έτσι θέλεις..."
Η Άντζελα Δημητρίου, χειμαρρώδης όπως πάντα, στη συνέντευξη που έδωσε στον Γιάννη Βίτσα για το περιοδικό "ΕΓΩ" μιλά για πρώτη φορά για τον εθισμό της στον τζόγο, για το πως ήταν οι σχέσεις της με τους δικούς της ανθρώπους την περίοδο που έπαιζε στο καζίνο και πως κατάφερε να ξεφύγει από την έξη τους.
Ποιο ήταν το κυριότερο;
Το μεγάλο λάθος μου είναι ότι κάποια στιγμή είχα μπλέξει πάρα πολύ άσχημα με τον τζόγο. Παρασύρθηκα από έναν άνθρωπο. Ο τζόγος είναι σαν ναρκωτικό, από τα πιο σκληρά μάλιστα.
Έχασες στο σπίτι σου στον τζόγο;
Όχι. Στον τζόγο έχασα την ηρεμία μου, την προσωπικότητα μου και φυσικά τον κόπο μου. Γι' αυτό και θέλω να συμβουλεύσω όσους ασχολούνται με τον τζόγο να το κόψουν. Εδώ και τρία χρόνια έχω σταματήσει. Δεν το πιστεύει κανένας. Ξύπνησα το πρωί και είπα "Τι κάνεις; Έχεις πετάξει τον εαυτό σου σε ένα χώρο κλειστό, μέσα στην κάπνα, τη βρομιά, στον κάθε τρελαμένο...Εσύ, μια δυνατή γυναίκα ποι ό,τι κατάφερες το έκανες με την αξία της φωνής σου, χωρίς να έχεις καν σπουδάσει, χωρίς καν να ξέρεις τι εστί μουσική". Αν με βάλεις σε ένα πιάνο και με ρωτήσεις τι νότα είναι αυτή, δεν θα ξέρω να σου απαντήσω.
Ποιο ήταν το κυριότερο;
Το μεγάλο λάθος μου είναι ότι κάποια στιγμή είχα μπλέξει πάρα πολύ άσχημα με τον τζόγο. Παρασύρθηκα από έναν άνθρωπο. Ο τζόγος είναι σαν ναρκωτικό, από τα πιο σκληρά μάλιστα.
Έχασες στο σπίτι σου στον τζόγο;
Όχι. Στον τζόγο έχασα την ηρεμία μου, την προσωπικότητα μου και φυσικά τον κόπο μου. Γι' αυτό και θέλω να συμβουλεύσω όσους ασχολούνται με τον τζόγο να το κόψουν. Εδώ και τρία χρόνια έχω σταματήσει. Δεν το πιστεύει κανένας. Ξύπνησα το πρωί και είπα "Τι κάνεις; Έχεις πετάξει τον εαυτό σου σε ένα χώρο κλειστό, μέσα στην κάπνα, τη βρομιά, στον κάθε τρελαμένο...Εσύ, μια δυνατή γυναίκα ποι ό,τι κατάφερες το έκανες με την αξία της φωνής σου, χωρίς να έχεις καν σπουδάσει, χωρίς καν να ξέρεις τι εστί μουσική". Αν με βάλεις σε ένα πιάνο και με ρωτήσεις τι νότα είναι αυτή, δεν θα ξέρω να σου απαντήσω.
Γιατί το έκανες;Αν δεν πήγαινα εκεί, ίσως να έκανα κάτι ακόμα χειρότερο. Μπορεί να είχα μπλέξει με ναρκωτικά ή και να είχα αυτοκτονήσει. Πέρασα αυτό που λένε έντονη κατάθλιψη. Από το 2007 που έχασα πρώτα τον αδελφό μου και έπειτα από τρεις μήνες τον μπαμπά μου, άρχισα να τρελαίνομαι. Περίμενα πώς και πώς να τελειώσει η δουλειά μου το Σάββατο, να πάρω τα λεφτά μου και να εξαφανιστώ μακριά από το παιδί μου, τη μάνα μου, όλους. Δεν ήθελα τίποτα. Δεν καταλάβαινα τι έκανα. Ξύπνησα ένα πρωί πήγα στην Παναγία και την παρακάλεσα "Βοήθησε με" . Σε πληροφορώ, ήταν σαν να έγινε θαύμα. Την άλλη ημέρα δεν ήθελα να πάω στον καζίνο. Το σιχάθηκα.
Πόσα χρήματα έχασες;
Αρκετά.
Πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ;
Λιγότερα. Δεν κοιτώ τα λεφτά όσο το τι έχασα από τη ζωή μου. Είχα καβγάδες με το παιδί μου, τους δικούς μου ανρθώπους.
Ένιωθες μοναξιά;
'Εντονη. Έκει έβρισκα παρηγοριά. Δεν ήταν έτσι. Είμαι καλύτερα τώρα. Σκέφτομαι τελείως διαφορετικά.
Πως λειτουργούσες όταν έχανες;
Δεν με ένοιαζε. Δεν ήμουν εγώ. Όλοι με είχαν παρεξηγήσει. Δεν μου είχαν εμπιστοσύνη και αυτό δεν μου άρεσε καθόλου. Τώρα ξέρεις τι λένε; "Μα είναι αυτή;" Τραγούδησα σε καζίνο και δεν έβγαλα ούτε πέντε ευρώ να παίξω σε μηχανάκι. Είναι σκληρό ναρκωτικό το καζίνο. Δεν σε οδηγεί πουθενά. Γιατί δεν χαρίζει ποτέ, αλλά δανείζει. Εδώ άνθρωποι κοιμούνται στο δρόμο και εμείς να τρώμε τα χρήματα που μας δίνει ο Θεός εκεί; Όχι, αγάπη μου. Εγώ έτσι ξύπνησα και είπα "τέρμα". Είμαι πια μια χαρά με το παιδί μου, γιατί εκείνη την περίοδο είχαμε έρθει σε μεγάλη ρήξη, είμαι μια χαρά στη δουλειά μου, αλλά και στις σχέσεις μου με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Δεν θέλω κάτι άλλο.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης της αναφερόμενη στον Στηβ Κακέτση λέει ότι ήταν μια ιδιάζουσα περίπτωση που από τη μία της έδειχνε ένα σωστό δρόμο και από την άλλη την οδηγούσε κατευθείαν στον γκρεμό και εξηγεί: "Ο πρώτος διδάξας του καζίνο ήταν αυτός. Όταν αγαπάς έναν άνθρωπο, δεν τον πας στις λέσχες ούτε του μαθαίνεις να παίζει ζάρια, χαρτιά και στο καζίνο. Δεν τον γκρεμίζεις και τον καταστρέφεις γιατί έτσι θέλεις..."