Και το απολάμβανα και με στρίμωχνε. Τίποτα δεν σου χαρίζεται. Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις», εξήγησε στο Εγώ και συνέχισε: « Ήταν μέρος μου. Μέρος της τέχνης μου. Η αναγνωρισιμότητα είναι ένα είδος επισφράγισης της δουλειάς μας. Υπήρχαν πολύ ωραιότερα αγόρια.
Αν έπαιζε ρόλο μόνο η εμφάνιση, οι καλύτεροι ηθοποιοί θα ήταν μοντέλα. Μπορεί να εγκλωβίστηκα. Η μεγαλύτερη αλήθεια είναι ότι δεν έκανα τίποτα δυναμικό να ξεφύγω από αυτή την εικόνα. Άφησα τα πράγματα στην τύχη τους. Τι σημασία έχει;
Σε εκατό χρόνια δεν θα θυμάται κανείς τίποτα. Αν απομονώσεις μερικές ταινίες με ανταπόκριση στον κόσμο, καταλήγεις σε αυτό το συμπέρασμα. Αλλά τα '80δ δεν ήμασταν μόνο εμείς.
Τα '8θ5 έβγαλαν Νίκο Περάκη, Γιώργο Κιμούλη, Αντώνη Καφετζόπουλο... Εξάλλου η ελαφρότητα πολλές φορές κρύβει σοβαρότητα. Τη σοβαρότητα του ελαφρού. Σε οδηγεί να δίνεις στα πράγματα τη σημασία που χρειάζεται»
