Η Τέχνη σε τέτοιες εποχές είναι ένα αποκούμπι ή μια διέξοδος για τον κόσμο;
Είναι μια φωτεινή διέξοδος. Αποκούμπι είναι οι δικοί μας άνθρωποι, είναι οι άνθρωποι που αγαπάμε. Έχουμε ανάγκη αυτή την έξοδο σε ένα φως, σε μια χαρά, σε ένα μαλάκωμα της ψυχής που μας δίνει η Τέχνη, το τραγούδι, το θέατρο.
Τι σας λένε συνήθως όσοι σας συναντούν μετά το τέλος της παράστασης;
Συγκινούνται πολύ. Οι πιο πολύ μας λένε ότι υπήρξαν στιγμές που δάκρυσαν, γελάνε και δακρύζουν, γιατί ανταλλάσουμε με χιούμορ κάποιες ατάκες και πειράγματα και, επίσης, ο κόσμος θυμάται μαζί μας παλιές καλές στιγμές.
Εσείς δακρύζετε στη σκηνή;
Έχει τύχει και αυτό.
Λόγω των αναμνήσεων που ζωντανεύουν με τη μουσική ή με τα λόγια ενός τραγουδιού;
Είναι η στιγμή. Υπάρχουν στιγμές που γίνεται τόσο δυνατή η ένωση με τον κόσμο. Συγκινούμαι με την καταπληκτική ερμηνεία της Δήμητρας. Εγώ θα συγκινηθώ με εκείνη και εκείνη με μένα. Συμβαίνει κάτι βαθύ.